We zijn allemaal mensen met onze dingetjes van het leven. De to do lijstjes waar we al dan niet wakker van liggen, de tranen over dit of dat, we hebben allemaal weleens dorst, we zijn allemaal weleens gelukkig. We hebben allemaal weleens een rotdag. We hebben allemaal weleens pijn. De één meer dan de ander. We weten allemaal hoe de wind voelt in onze haren, de regen op een koude wang en hopelijk de kriebels in onze buik tijdens een verliefdheid. We zijn allemaal geboren, we gaan allemaal dood, soms eerder soms later. Wat we er ook van vinden: we zijn allemaal mensen.
En dat de één verliefd wordt op een meisje en de ander op een jongen, en weer een ander op allebei, of die voelt zich allebei, of die was het één en nu het ander, of die is wit, of zwart, of heeft regenbooghaar, of is dik, gehandicapt, met een knobbel op de neus, rood haar, gevlucht van een andere plek op deze wereld, goed met talen, cijfertjes of juist met de handen, we zijn nog steeds allemaal mensen. Vreselijk uniek en ontzettend hetzelfde. We zijn allemaal even nutteloos of even waardevol, het is maar hoe je het bekijkt.

Respect: een gevoel of uiting waarmee je laat merken dat je iemand aanvaardt als een waardig en waardevol mens. 

Het is mijn wens dat we elkaar zien en behandelen als waardevol mens. Je hoeft de deur niet bij elkaar plat te lopen, je hoeft geen extra boodschappen te doen, maar laat elkaar in waarde. Heb respect. 
En natuurlijk gaan we allemaal op in onze eigen waan van de dag, onze emoties, ons geluk en onze sores. En is een reminder af en toe even goed. Daarom hijsen we de vlag op roze vrijdag. Maar is dat genoeg om ons aan zoiets belangrijks te herinneren? Ik stel me artikel 1 van de grondwet voor op onze dorpspleinen, een door kinderen gemaakt respect-logo op borden langs de weg, een regenboogzebrapad. 
Van jong tot oud mogen we herinnert worden aan het respect dat ons allen toekomt, met gastlessen op scholen, in buurthuizen en verpleegtehuizen. Een lege plek wordt opgevuld met kaartjes voor wie mensen respect hebben. Een schrijfwedstrijd over respect, de respectbokaal op het voetbalveld, een flashmob op R-E-S-P-E-C-T, ach het zijn zomaar wat dingen die de afgelopen tijd in mij op zijn gekomen. En wij willen er werk van maken: een gedegen meerjarenplan om de gehele samenleving proberen te bereiken met dit thema. Maar wij kunnen het niet alleen. Dus vandaar deze motie van GroenLinks: een oproep aan ons als raad met ondersteuning van het college. Roep een Werkgroep Respect in het leven, zoek mensen uit de samenleving, uit het onderwijs, bij ondernemers, zorginstellingen, sport- en cultuurverenigingen en maak dat plan. Voer acties uit en laten we van respect geen loos woord maken dat vaak gebruikt wordt, maar een begrip in de gemeente Brummen.